Piretoidlere maruz kalma, bağışıklık sistemi aracılığıyla genetikle etkileşime girerek Parkinson hastalığı riskini artırabilir.
Piretroidler çoğu ticari üründe bulunurev tipi böcek ilaçlarıBöcekler için nörotoksik olmalarına rağmen, federal yetkililer tarafından insan teması için genellikle güvenli kabul edilirler.
Genetik varyasyonlar ve pestisit maruziyetinin Parkinson hastalığı riskini etkilediği görülmektedir. Yeni bir çalışma, bu iki risk faktörü arasında bir bağlantı bularak, bağışıklık tepkisinin hastalığın ilerlemesindeki rolünü vurgulamaktadır.
Bulgular bir sınıfa ilişkindirpestisitlerÇoğu ticari ev tipi pestisitte bulunan ve diğer pestisitlerin kullanımdan kaldırılmasıyla birlikte tarımda giderek daha fazla kullanılan piretrinler. Piretritler böcekler için nörotoksik olsa da, federal yetkililer genellikle bunların insan maruziyeti için güvenli olduğunu düşünmektedir.
Emory Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde fizyoloji yardımcı doçenti ve eş kıdemli yazarlardan Dr. Malu Tansi, çalışmanın piretrin maruziyeti ile Parkinson hastalığı için genetik risk arasında bağlantı kuran ilk çalışma olduğunu ve takip çalışmalarının yapılmasını gerektirdiğini söyledi.
Ekibin keşfettiği genetik varyant, bağışıklık sistemini düzenleyen bir gen grubu olan MHC II (majör histokompatibilite kompleksi sınıf II) genlerinin kodlamayan bölgesinde bulunuyor.
Tansey, "Piretoidlerle belirli bir bağlantı bulmayı beklemiyorduk," dedi. "Piretoidlere akut maruz kalmanın bağışıklık sistemi bozukluğuna neden olabileceği ve etki ettikleri moleküllerin bağışıklık hücrelerinde bulunabileceği biliniyor; şimdi uzun süreli maruz kalmanın bağışıklık sistemini nasıl etkilediğini ve böylece işlevini nasıl artırdığını daha iyi anlamamız gerekiyor." Kinson hastalığı riski.
"Beyin iltihabının veya aşırı aktif bir bağışıklık sisteminin Parkinson hastalığının ilerlemesine katkıda bulunabileceğine dair güçlü kanıtlar mevcut. "Burada, çevresel maruziyetlerin bazı kişilerde bağışıklık tepkisini değiştirerek beyinde kronik iltihaplanmaya yol açabileceğini düşünüyoruz."
Çalışma için, Mikrobiyoloji ve İmmünoloji Bölüm Başkanı Tansey ve Dr. Jeremy Boss liderliğindeki Emory araştırmacıları, Emory Kapsamlı Parkinson Hastalığı Merkezi direktörü Dr. Stuart Factor ve Kaliforniya Üniversitesi, San Francisco'dan Dr. Beate Ritz ile iş birliği yaptı. UCLA'daki halk sağlığı araştırmacılarıyla iş birliği yapan Dr. Makalenin ilk yazarı Dr. George T. Kannarkat'tır.
UCLA araştırmacıları, tarımda 30 yıllık pestisit kullanımını kapsayan bir Kaliforniya coğrafi veritabanını kullandılar. Maruziyeti mesafeye (birinin iş ve ev adresleri) göre belirlediler, ancak vücuttaki pestisit seviyelerini ölçmediler. Piretroidlerin, özellikle güneş ışığına maruz kaldıklarında nispeten hızlı bir şekilde bozunduğu ve topraktaki yarı ömürlerinin günler ila haftalar arasında değiştiği düşünülmektedir.
Kaliforniya Merkez Vadisi'ndeki 962 denek arasında, yaygın bir MHC II varyantı ve ortalamanın üzerinde piretrin pestisit maruziyetinin Parkinson hastalığı riskini artırdığı tespit edildi. Genin en tehlikeli formu (iki risk aleli taşıyan bireyler), Parkinson hastalığı olan hastaların %21'inde ve kontrol grubunun %16'sında bulundu.
Bu grupta, gen veya piretroide tek başına maruz kalmak Parkinson hastalığı riskini önemli ölçüde artırmamış, ancak kombinasyon artırmıştır. Ortalamaya kıyasla, piretroitlere maruz kalan ve MHC II geninin en yüksek riskli formunu taşıyan kişilerin Parkinson hastalığı geliştirme riski, daha az maruz kalan ve genin en düşük riskli formunu taşıyan kişilere göre 2,48 kat daha fazlaydı. Organofosfatlar veya paraquat gibi diğer pestisit türlerine maruz kalmak, riski aynı şekilde artırmaz.
Factor ve hastaları da dahil olmak üzere daha geniş kapsamlı genetik çalışmalar, daha önce MHC II gen varyasyonlarını Parkinson hastalığıyla ilişkilendirmişti. Şaşırtıcı bir şekilde, aynı genetik varyant, Kafkasyalılar/Avrupalılar ve Çinlilerde Parkinson hastalığı riskini farklı şekilde etkilemektedir. MHC II genleri bireyler arasında büyük farklılıklar gösterdiğinden, organ nakli seçiminde önemli bir rol oynarlar.
Diğer deneyler, Parkinson hastalığıyla ilişkili genetik varyasyonların bağışıklık hücresi işleviyle ilişkili olduğunu göstermiştir. Araştırmacılar, Emory Üniversitesi'nden 81 Parkinson hastası ve Avrupalı kontrol grubu arasında, Kaliforniya çalışmasındaki yüksek riskli MHC II gen varyantlarına sahip kişilerin bağışıklık hücrelerinin daha fazla MHC molekülü gösterdiğini bulmuşlardır.
MHC molekülleri, "antijen sunumu" sürecinin temelini oluşturur ve T hücrelerini aktive ederek bağışıklık sisteminin geri kalanını harekete geçiren itici güçtür. MHC II ekspresyonu, Parkinson hastalığı hastalarının ve sağlıklı kontrollerin durağan hücrelerinde artmıştır, ancak daha yüksek riskli genotiplere sahip Parkinson hastalığı hastalarında bağışıklık zorluğuna daha fazla yanıt gözlenmektedir;
Yazarlar şu sonuca vardı: "Verilerimiz, MHC II aktivasyonu gibi hücresel biyobelirteçlerin, hastalık riski taşıyan kişilerin belirlenmesi veya hastaların immünomodülatör ilaç denemelerine katılması için plazma ve beyin omurilik sıvısındaki çözünen moleküllerden daha yararlı olabileceğini göstermektedir." "Test."
Çalışma, Ulusal Nörolojik Bozukluklar ve İnme Enstitüsü (R01NS072467, 1P50NS071669, F31NS081830), Ulusal Çevre Sağlığı Bilimleri Enstitüsü (5P01ES016731), Ulusal Genel Tıp Bilimleri Enstitüsü (GM47310), Sartain Lanier Aile Vakfı ve Michael J. Foxpa Kingson Hastalık Araştırmaları Vakfı tarafından desteklenmiştir.
Gönderi zamanı: 04-Haz-2024