Piretroidlere maruz kalmak, bağışıklık sistemi aracılığıyla genetik faktörlerle etkileşime girmesi nedeniyle Parkinson hastalığı riskini artırabilir.
Piretroidler çoğu ticari üründe bulunur.ev tipi böcek ilaçlarıBöcekler için nörotoksik olmalarına rağmen, federal yetkililer tarafından insan teması için genellikle güvenli kabul edilirler.
Genetik varyasyonlar ve pestisit maruziyeti Parkinson hastalığı riskini etkiliyor gibi görünüyor. Yeni bir çalışma, bu iki risk faktörü arasında bir bağlantı bularak, bağışıklık tepkisinin hastalık ilerlemesindeki rolünü vurguluyor.
Bulgular bir sınıf ile ilgilidir.böcek ilaçlarıPiretroidler olarak adlandırılan bu maddeler, çoğu ticari ev tipi böcek ilacında bulunur ve diğer böcek ilaçlarının kullanımının aşamalı olarak azaltılmasıyla birlikte tarımda giderek daha fazla kullanılmaktadır. Piretroidler böcekler için nörotoksik olsa da, federal yetkililer genellikle insan maruziyeti için güvenli olduklarını düşünmektedir.
Çalışmanın, piretroid maruziyetini Parkinson hastalığı için genetik riskle ilişkilendiren ilk çalışma olduğunu ve takip çalışmalarını gerektirdiğini belirten Emory Üniversitesi Tıp Fakültesi Fizyoloji Bölümü'nde yardımcı doçent olan ve çalışmanın kıdemli yazarlarından Malu Tansi, Ph.D., şunları söyledi:
Ekibin keşfettiği genetik varyant, bağışıklık sistemini düzenleyen bir gen grubu olan MHC II (ana histokompatibilite kompleksi sınıf II) genlerinin kodlama yapmayan bölgesinde yer alıyor.
Tansey, "Piretroidlerle spesifik bir bağlantı bulmayı beklemiyorduk," dedi. "Piretroidlere akut maruz kalmanın bağışıklık sisteminde işlev bozukluğuna neden olabileceği ve etki ettikleri moleküllerin bağışıklık hücrelerinde bulunabileceği biliniyor; şimdi uzun süreli maruz kalmanın bağışıklık sistemini nasıl etkilediğini ve dolayısıyla işlevini nasıl güçlendirdiğini daha iyi anlamamız gerekiyor." Kinson hastalığı riski."
“Beyin iltihabının veya aşırı aktif bir bağışıklık sisteminin Parkinson hastalığının ilerlemesine katkıda bulunabileceğine dair zaten güçlü kanıtlar var. Burada olan şeyin, çevresel etkenlerin bazı kişilerde bağışıklık tepkisini değiştirerek beyinde kronik iltihaplanmayı teşvik etmesi olabileceğini düşünüyoruz.”
Bu çalışma için, Emory Üniversitesi'nden Tansey ve Mikrobiyoloji ve İmmünoloji Bölümü Başkanı Jeremy Boss liderliğindeki araştırmacılar, Emory'nin Kapsamlı Parkinson Hastalığı Merkezi Direktörü Stuart Factor ve Kaliforniya Üniversitesi, San Francisco'dan Beate Ritz ile iş birliği yaptı. Ayrıca UCLA'daki halk sağlığı araştırmacılarıyla da iş birliği içinde çalışıldı. Makalenin ilk yazarı George T. Kannarkat'tır.
UCLA araştırmacıları, tarımda 30 yıllık pestisit kullanımını kapsayan bir Kaliforniya coğrafi veri tabanını kullandı. Maruziyeti mesafeye (kişinin iş ve ev adresleri) göre belirlediler, ancak vücuttaki pestisit seviyelerini ölçmediler. Piretroidlerin, özellikle güneş ışığına maruz kaldıklarında, nispeten hızlı bir şekilde bozunduğu ve toprakta yarı ömrünün günler ila haftalar arasında olduğu düşünülmektedir.
Kaliforniya'nın Orta Vadisi'nden 962 denek arasında, yaygın bir MHC II varyantı ile ortalamanın üzerinde piretroid pestisit maruziyetinin birleşimi Parkinson hastalığı riskini artırdığı tespit edildi. Genin en tehlikeli formu (iki risk aleli taşıyan bireyler), Parkinson hastalarının %21'inde ve kontrol grubunun %16'sında bulundu.
Bu grupta, sadece gene veya piretroidlere maruz kalma Parkinson hastalığı riskini önemli ölçüde artırmadı, ancak ikisinin kombinasyonu artırdı. Ortalamaya kıyasla, piretroidlere maruz kalan ve MHC II geninin en yüksek riskli formunu taşıyan kişilerin Parkinson hastalığına yakalanma riski, daha az maruz kalan ve genin en düşük riskli formunu taşıyanlara göre 2,48 kat daha fazlaydı. Organofosfatlar veya paraquat gibi diğer pestisit türlerine maruz kalma riski aynı şekilde artırmaz.
Factor ve hastalarını da içeren daha büyük genetik çalışmalar, daha önce MHC II gen varyasyonlarını Parkinson hastalığıyla ilişkilendirmişti. Şaşırtıcı bir şekilde, aynı genetik varyant, Kafkas/Avrupalı ve Çinli insanlarda Parkinson hastalığı riskini farklı şekilde etkiliyor. MHC II genleri bireyler arasında büyük farklılıklar gösterir; bu nedenle, organ nakli seçiminde önemli bir rol oynarlar.
Diğer deneyler, Parkinson hastalığıyla ilişkili genetik varyasyonların bağışıklık hücresi fonksiyonuyla bağlantılı olduğunu göstermiştir. Emory Üniversitesi'nden 81 Parkinson hastası ve Avrupalı kontrol grubu arasında yapılan Kaliforniya çalışmasında, yüksek riskli MHC II gen varyantlarına sahip kişilerin bağışıklık hücrelerinde daha fazla MHC molekülü bulunduğu tespit edilmiştir.
MHC molekülleri "antijen sunumu" sürecinin temelini oluşturur ve T hücrelerini aktive eden ve bağışıklık sisteminin geri kalanını harekete geçiren itici güçtür. MHC II ifadesi, Parkinson hastalığı hastalarının ve sağlıklı kontrollerin hareketsiz hücrelerinde artmıştır, ancak Parkinson hastalığı hastalarında daha yüksek riskli genotiplerde bağışıklık uyarısına karşı daha büyük bir yanıt gözlemlenmektedir;
Yazarlar şu sonuca vardılar: “Verilerimiz, MHC II aktivasyonu gibi hücresel biyobelirteçlerin, hastalık riski taşıyan kişileri belirlemek veya immünomodülatör ilaçların denemelerine katılacak hastaları seçmek için plazma ve beyin omurilik sıvısındaki çözünür moleküllerden daha yararlı olabileceğini düşündürmektedir.”
Bu çalışma, Ulusal Nörolojik Bozukluklar ve İnme Enstitüsü (R01NS072467, 1P50NS071669, F31NS081830), Ulusal Çevre Sağlığı Bilimleri Enstitüsü (5P01ES016731), Ulusal Genel Tıp Bilimleri Enstitüsü (GM47310), Sartain Lanier Aile Vakfı ve Michael J. Foxpa Kingson Hastalık Araştırma Vakfı tarafından desteklenmiştir.
Yayın tarihi: 04-06-2024